ص 15 : مانی خود را اینگونه معرفی میکند: پیامبر خدا که از بابل آمده ام و یا پزشکی هستم از بابل زمین. اما با این حالاو اصل بابلی ندارد زیرا پدر و مادرش ایرانی اند. پدرش پتگ بومی همدان و مادرشمریم از تبار اشکانی بود.
ص 27 : در مانویت چنین آمده است که دانش به رستگاری منجرخواهد شد و این رستگاری به واسطه پیروزی نور خیر بر تاریکی شر بدست می آید.
ص 27 : به عقیده مانی سنت های گذشته، نتیجه تفسیرهایانحرافی از گفتار پیامبران بزرگ گذشته از جمله بودا، زرتشت و عیسی بود، همه آنهابشارت دهنده حقیقت بودند و هر یک در گوشه ای از جهان و با زبان ویژه خود بدین کاردست یازیده بود در حالی که مانی معتقد بود حقیقت را برای جهانیان آورده است ومواعظ او به همهزبان ها در آمده و قابل درک بود.
ص 30 : مانی مدعی بود که به آسمانها عروج کرده و وحی الهیرا به صورت کتاب دریافت کرده است.
ص 32 : در نظام دینی مانوی اهریمن یک خداست نه یک شیطان محض
ص 32 : مانی روایت خود را از سیر دنیا را به سه دوران تقسیممی کند.
1- دوره پیشین، جدا بودگی نور و ظلمتکه در آن آسمان و زمین هنوز نبودند
2- دوره آمیختگی، تاریکی بر نور همیتازد و بدبختی بر کیهان روی کند. انسان در این عصر آفریده شود و در این منزلگاهسوزان به سر برد و عهد می بندد که دست به گریز زند.
3- دوره پسین: دگرگونی عظیم رخ دهدراستی و دروغ هر یک به بن خویش باز گردد و دوران زرین جدا بودگی، از نو آغاز گردد.ظلمت در ژرفای مغاک در بند شود و انوار یکپارچه گردند.
ص 33 : تقسیم زمان به سه بخش در متون زرتشتی و پهلوی دیدهمی شود و تحت فرمول آنچه بود، هست و خواهد بود در آمده است.
ص 56 : بشر از اختلاط نفرت انگیز یک نوع آدم خواری با اعمالجنسی به وجود آمده است. جسم او تجلی یوانی آرخون ها و خواست او، شهوتی است که اورا بر طبق نقشة ماده به وضع حمل و تولید مثل کشانید. این چیزهایی است که بشر ازاصل شیطانیش به ارث برده است. برای همین آفرینش انسان، امری است شیطانی، اما دنیاینور نه می توانست و نه مایل بود که بشر را در دست دنیای بدی رها کند.
ص 57 : در دین زرتشت انسان برعکس دیانت مانی، آفریده اورمزداست، لذا انسان آفرینش اهورایی دارد.
ص 65 : مانی در بارة روانی که از تن خارج می شد، می گفت کهروان آدمی پیش از آنکه از راه پرهیزگاری کامل به رستگاری برسد، بارها چرخه زادمرد(تناسخ) سرگردان بوده است.
ص 71 : بنابر آنچه که ذکر شده مانی استعاره های انجیل را بهکار برده است و نشان می دهد که او تا حد زیادی با عقاید اصیل مسیحی توافق داشتهاست.
ص 73 : ایمان از مبادی بسیار مهم عقیدتی مانویان بشمار میرفت و منظور از ایمان به بزرگی های چهارگانه است که عبارتند از: خدا، روشنی ونورش، قدرت و زورش، بهی و خردش.
ص 74 : کسی که می خواست به دین مانوی درآید باید نفس خود رامورد آزمایش قرار دهد اگر مطمئن می شد که می تواند از خوردن گوشت و شراب خودداریکند و از ازدواج کردن و علاقه به امور دنیوی و مادیات بطور کلیدست بردارد، جزو برگزیدگان می شد. ولی چنانچه توانایی ترک این همه علایق دنیوی رانداشت اما دوستدار این دین بود به جمع نیوشاگان می پیوست.
از این رو جوامع مانوی دو گروه می زیستند: برگزیدگان که زهدخشک و مقررات سخت آن را رعایت می کردند و گروه نیوشایان یا شنوندگان که زندگیآسانتری داشته. دادن هفت نوع صدقه و بخشیدن یک دهم از دارایی و اموال خود درحمایت از ون برای نیوشاگان اامی بود.
ص 76 : برای برگزیدگان هفت بار نماز و بر نیوشایان چهار بارنماز خواندن واجب بود.
ص 114 و 115 : بار دیگر به سخنان خود او (سهروردی) در مقدمهحکمه الاشراق بنگریم. در واقع زمین هرگز از یک حکیم یا جماعتی از حکما محروم یاخالی نیست. این حکما آیت الهی را در این عالم مستدام میدارند و از این طریق سببدوام همین عالم می شوند. حکیم مطلق اولین حکما ((خلیفه الله)) و ((امام)) است و تالحظه ای که زمین و آسمان می چرخند چنین خواهد بود.
ص 125 : آثار سهروردی در میان زرتشتیان بس رایج بوده اند ومورد احترام قرار داشته اند.
ص 127 : بحث نور یکی از مباحث پایه ای در مکتب سهروردی استبه شرط آنکه این مطلب تجزیه و تحلیل فلسفی یا تعریف منطقی بپذیرد.
ص 139 : در عرف عامه مردم، حدوث به معنای ((تازگی)) و قدم بهمعنای ((کهنگی)) می باشد.
ص 157 : انواع موجود در جهان ماده حاصل تصادف نیستند میبینید از انسان جز انسان و از گندم جز گندم پدید نمی آید. این دوام و استمرارانواع تصادفی نیست. (سهروردی)
ص 173 : ((خیر)) چیزی است که هر شیئی بر حسب طبیعت خود آنرا طلب و قصد می کند دوستش دارد و به سویش متوجه است و هر گاه فاعل میان چند امرمردد شود بهترین آنها را بر می گزیند.
ص 191 : همانطور که اشاره شد کیش مانوی، تلفیقی از ادیاندیگر که بن مایه اصلی آن برگرفته از ثنویت زرتشتی است، گرچه دین مانوی به سایرنقاط نیز بسط و گسترش یافت، اما آموزه های او بیشتر در ایران ریشه گرفت و تا دوراناسلامی نیز ادامه داشت.
ص 192 : افلاطون در نظریات خود به عالم حکیم اشاره می کند،کاری که حاکم حکیم باید بکند، در حقیقت همان است که در معتقدات دینی ایرانیانبختاران یا سوشیانها باید به جای آورند، در هر دو حالت غرض و غایت یکی است و آنپاک ساختن جهان است از ظلم و دروغ و مرگ و تباهی و رسانیدن آن به کمال عدل و راستیو نیکی و برقرار کردن شهر زیبا یا شهر آرمانی.
ص 200 : یکی از مهم ترین جریان های فکری در ایران دورهاسلامی جریان حکمت اشراق است، بنیان گذار این مشرب فکری شهاب الدین سهروردی است کهپیوندی بین اندیشه ی ایران باستان و اندیشه دوره ی اسلامی ایجاد کرده است.
&&&
درباره این سایت